آنچه که مسلم است اینست که سال 2021 میلادی برای ایرانی ها پر از تنش بود افزایش تا 100 درصدی بهای کالاهای اساسی، افزایش قیمت کالاهای سرمایه ای مانند ملک و خودرو، افزایش و کمیابی بهای مواد اولیه هم به دلیل افزایش تقاضای ناشی از کمبود به دلیل تحریم ها و از طرفی کمبود نهاده های اولیه دامی و کشاورزی و گاها صنعتی در کنار هم باعث شد تا خلاف روال های همیشه اقتصاد ایران تورمی یکپارچه را شاهد باشیم.

نبود نیروی کار متخصص و نه حتی کمبود آن به دلیل افزایش هزینه زندگی و به تبع آن افزایش حداقل دستمزدهای دریافتی نیروهای کار اعم از متخصص و غیر از آن نیز در کنار همه مشکلات وضعیت عجیبی را برای اقتصاد ایران رقم زده است.

این وضعیت حباب گونه که پس از رشد بی رویه هیجانات تورمی رخ داده است یا منجر به وضعیت رکورد تورمی مضاعف میشود و یا باعث خواهد شد کالاهای سرمایه ای رکورد را تجربه کنند تا سایر اجزای بازار نیز خود را به قیمتی متعادل با این کالاها برسانند.

در چنین شرایطی سرمایه گذاری بر روی اکثر کالاها میتواند سودمند باشد مگر اینکه در وضعیت روابط بین الملل تغییرات عجیبی رخ بدهد که در این صورت عملا وضعیت اقتصادی کشور غیرقابل پیش بینی خواهد شد و حتی انتظار شدیدترین ریزش های قیمتی نیز محتمل است چه اینکه خریدارانی که حاضر نباشند کالای تحت اختیار خود را به دلیل قیمت بالای خرید بفروشند عملا دچار ورشکستگی و حذف از بازار میشوند. اما این سناریو با احتمال کمی مواجه است و هرگونه تغییری هم اگر قرار باشد که اتفاق بیفتد به آرامی رخ خواهد داد.

این مکتوب صرفا نظرا نویسنده است و در حکم پیشنهاد برای خواننده عزیز تلقی نمیگردد.